Maatschappelijk succes, geen garantie voor levensgeluk.
Vandaag, 3 november 2017, is het 25 jaar geleden dat een academisch succesvolle en zeer hoogbegaafde wetenschapper uit het leven stapte. Herman Jozef Woltring was mijn vader en het is vanuit het contrast tussen zijn leven en dat van mijn zus, componist en musicus Lavalu, dat ik mijn werk als coach voor zeer hoogbegaafden uitvoer.
Gerenommeerde, vooruitstrevende idealist
Dr. ir. Herman J. Woltring was, en is nog steeds, wereldwijd gerenommeerd op zijn vakgebied, de biomechanica. Gerespecteerd als “thought leader” voor zijn vooruitstrevende visies en onderzoeksresultaten: een jaarlijkse lezing draagt zijn naam en nog altijd ontvangen wij als familie toestemmingsverzoeken voor herpublicaties van zijn werk. Hij heeft bij diverse internationale universiteiten nieuwe faculteiten opgezet en is editor geweest van wetenschappelijke tijdschriften. En een idealist: geregeld onbezoldigd begeleider van vele projecten en promovendi, meestal kritischer dan de officiële promotoren.
Gevierd en verguisd
Gevierd door een select clubje vakgenoten, die enigszins in staat waren om in te schatten hoe vooruitstrevend zijn visies waren. Die hem konden waarderen om wie hij was en wat hij ambieerde. Maar de overgrote meerderheid kon dat niet. Voor hen was hij te lastig, te intimiderend, te bedreigend, te onhandelbaar of te eigengereid. Na menig arbeidsconflict bleek de internationale academische wereld te klein om nog aan het werk te kunnen. De afstand tussen zijn belevingswereld, zijn visie en die van de mensen om hem heen was te groot.
Eenzaamheid
Zo typerend voor de vele extreem hoogbegaafde mensen in wetenschap, bedrijfsleven en elders: enerzijds willen zijn wie je bent en je talenten dienstbaar in willen zetten op jouw ambitieniveau, anderzijds blijkt de afstand tot je omgevingsbeleving keer op keer te groot om te overbruggen. Je extreem anders zijn, denken en voelen, zorgt voor een onzichtbare, maar steeds fnuikendere en voelbare kloof. De interne drive eist blijvend actie maar frustreert in conflict met een omgeving die jou niet kan of wil volgen. Uiteindelijk is het de eenzaamheid die resteert.
Afstand overbruggen
Ik snap mijn vader. Hij deed wat hij kon. Het is wat het is. Ik had hem graag meer geluk gegund, en meer verbondenheid. De kans op te groeien tussen echte ‘peers’ die er in de zeldzaamheid van extreme hoogbegaafdheid nauwelijks zijn. Zodat hij vaardig en vertrouwd in contact met anderen de altijd weer aanwezige afstand had kunnen overbruggen. Zodat hij zich verbonden & gewaardeerd had kunnen voelen, in plaats van onterecht beschuldigd en in de hoek gedreven in aanhoudende conflicten. Zodat zijn integere intenties niet onterecht verkeerd ingeschat waren en hij zich niet buitengesloten had gevoeld.
Leidersrol
Ik ben dankbaar voor de bijdrage die ik kan leveren aan precies die beweging voor mijn cliënten. Van senior leidinggevenden en strategy consultants tot wetenschappers, artsen en ingenieurs. Sterk rationele, abstracte denkers met een onderontwikkeld sociaal-emotioneel leven, omdat zij niet op konden groeien tussen gelijken. Veelal mannen boven de 45 die in hun senior leidersrol een voorbeeld zijn voor velen binnen hun organisatie of vakgebied. Een omgeving die tot voor kort ook van hen vroeg om de sociaal-emotionele “mens”-zijde buiten beschouwing te laten, maar de kentering die maatschappelijk op komst en gaande is, vraagt juist meer en meer om sociaal-emotioneel bewustzijn in de eigen leidersrol. Een mooie uitnodiging tot heel worden, gegeven dat hoogbegaafden van nature al zo veel gevoeligheid en creativiteit in zich dragen.
Transitie
De transitie naar een balans tussen het ervaren van jouw eigen, creatieve drive en ambitieniveau enerzijds, terwijl jij in contact blijft met jezelf en de wereld om jou heen anderzijds. Daardoor je vitaal, senang, verbonden voelen en vervuld. Omdat jij de kansen vergroot dat jouw omgeving enthousiast wordt van jouw visie. Jij hen weet mee te nemen. Daardoor creëer jij de ruimte om je eigenheid, je creative drive & ambities ten dienste van je wereld in te zetten. Vervolgens merk je dat jouw omgeving daar graag aan mee wil doen.
De artieste Lavalu, mijn zus, is een mooi voorbeeld van een zeer hoogbegaafde die hier heel vaardig in is. Volgende keer over haar.